Las Vegas-Death Valley-Bakersfield

Dag 13

vrijdag 4 augustus, motel: Vagebond Inn, Bakersfield, gereden: 704 km.

Na weer een Mac ontbijt met hamburger, pancakes etc. vertrokken we om 9.30u uit Las Vegas. We konden via de t.v. uitchecken dus dat scheelde veel tijd. De weg richting Death Valley was allemaal woestijn heel apart om te rijden. Om 11.00u. waren we in het park, eerst gingen we naar Dante’s View, het ligt op 1800 meter we reden een kronkelweg omhoog van 21 km het werd steeds kouder naarmate we hoger kwamen. Boven was een prachtig uitzicht over de vallei heel vroeger was hier water dat is in de loop der tijden ingedroogd, je ziet een witte zoutvlakte. De schilder Dante heeft hier een schilderij van gemaakte en noemt het de hel?? Death valley is het warmste en laagste gebied van Amerika.   We hebben wat gegeten en gedronken en gingen toen weer naar beneden richting het visitorscenter. Hier hebben we een film gekeken van, in een klein lokaaltje, over Death valley en de planten en dieren die er leven, hij duurde 20 minuten. Daarna weer een lange zijweg richting badwater, de witte zoutvlakte die we vanaf Dante’s View zagen. Dit is het laagste punt van het park en tevens een van de laagste gebieden van de wereld, er is nog een klein beetje water maar dat is ontzettend zout en toch leven er nog kleine visjes in. We zijn  uitgestapt en hebben wat rondgekeken, Michel en ik zijn nog een stuk de zoutvelden op gelopen maar de kids gingen snel terug naar de auto/airco toen we terug liepen van het zout voelde je gewoon de hete lucht als je inademde een heel vreemde gewaarwording, het was 45 graden.  

Daarna gingen we weer op pad het was nog een lange weg te gaan door de woestijn, je had soms het gevoel dat je alleen op de wereld was. Langs de kant stonden steeds waarschuwingsbordjes dat je je waterpeil in de gaten moest houden ivm de warmte, op een gegeven moment ging er ook een lampje branden, we zijn even gestopt en daarna weer verder gereden, we konden niet ontdekken wat het was ook uit het boekje van de auto werden we niet wijzer. Het idee om hier "in the middle of nowhere" vast te komen met 45 graden sprak ons niet bepaald aan. We kwamen nog langs de "sanddunes" ze worden door de wind steeds verplaatst ze noemen het ook wel de lopende duinen. We zagen zand tornadootjes, die over het land raasden en een keer vlak voor de auto over de weg ging. Van te voren wist ik niet wat ik van dit park moest denken maar ik vond het erg mooi en heel apart.   Het was inmiddels al laat, de weg naar Dante’s View en de film hadden we niet ingepland en we wisten dat we heel wat km. af moesten leggen. We wilden eigenlijk via Bishop gaan en dan via de Tioga pas naar Yosemite park, maar volgens de hotel keten boekjes die we hadden waren er in de omgeving van Bishop niet zo veel motels, en alleen wat kleinere plaatsjes er omheen. Omdat we zo laat waren durfden we het risico niet te nemen geen motel te kunnen vinden en zijn we doorgereden naar Bakersfield om daarna eerst naar Sequoia park te gaan en dan daarna naar Yosemite. Bakersfield is een grote plaats, daar is altijd wel iets te vinden. We kwamen uit bij de "Vagebond Inn" het deed ook een beetje vagebond-achtig aan. Er stonden allemaal Mexicanen buiten voor de kamers, ze zagen blijkbaar weing blonde mensen want ze keken bijna door ons heen. Bij de receptie heb ik nog gevraagd of het wel veilig was, ik was blij dat het maar voor een nachtje was. Echt schoon waren de kamers niet en ik heb ook niet lekker geslapen. Dit was de eerste keer dat ik me niet veilig voelde hier in de States. Later kwamen we Nederlanders tegen die ook in Bakersfield hadden geslapen maar dan in een ander motel, zij hadden zich daar ook niet prettig gevoeld, naar mijn idee kan je Bakersfield maar beter overslaan.Ik had ook wel een beetje spijt dat we toch niet de geplande route zijn gegaan, nu missen we toch een aantal mooie plekjes die ik graag had willen zien.